Τα Βαλκάνια είναι μια περιοχή της Ευρώπης που ο τουρισμός άρχισε να αναπτύσσεται πριν από λίγες δεκαετίες και ειδικά οι δυτικοί επισκέπτες δεν τα έχουν ανακαλύψει ακόμη. Ακόμη και εμείς που βρισκόμαστε στη γειτονιά των Βαλκανίων δεν έχουμε ταξιδέψει όσο θα έπρεπε σε αυτές τις χώρες.
Ωστόσο, αυτές οι περιοχές είναι ένας άγνωστος κόσμος που περιμένει να τον ανακαλύψετε, τόσο για την αξεπέραστη ομορφιά του και τη μεγάλη ιστορία του, όσο και για την παρθένα φύση. Δείτε μερικές επιλογές μας από τα πιο όμορφα μέρη των Βαλκανίων, που σίγουρα θα ικανοποιήσουν τους επισκέπτες.
Οι λίμνες του Plitvice, Κροατία
video by Robert Polasek
Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι αυτές οι καταπληκτικές λίμνες είναι αξιοθέατο εδώ και πάνω από 200 χρόνια. Τα νερά τους, σε διαφορετικές αποχρώσεις πράσινου και μπλε, προσελκύουν σήμερα περισσότερο από ένα εκατομμύριο επισκέπτες ετησίως. Εκτός από το θαυμασμό για τις λίμνες, μην ξεχάσετε να δείτε τις ορχιδέες - περισσότερα από 50 είδη αυτών των όμορφων λουλουδιών ανθίζουν στο Εθνικό Πάρκο του Plitvice.
Βελίκο Τίρνοβο, Βουλγαρία
Κάποτε ήταν η πρωτεύουσα της Βουλγαρίας, η πόλη του Βελίκο Τίρνοβο έχει διατηρήσει μεγάλο μέρος της παλιάς της δόξας και πρόσθεσε μια ζωντανή σκηνή σύγχρονης τέχνης και τρόπου ζωής. Οι δρόμοι και τα σπίτια του, στοιβαγμένα σε λόφους, το καθιστούν ιδανικό προορισμό με ένα σωρό σημεία, όπου μπορείτε να απολαύσετε τον καφέ σας με θέα. Μείνετε για τη νύχτα για να δείτε το απίστευτο θέαμα με φώτα λέιζερ στον ιστορικό λόφο Τσαρέβετς, που πραγματοποιείται τρεις φορές την εβδομάδα.
Κότορ, Μαυροβούνιο
Καλώς ήλθατε στο νοτιότερο φιορδ της Ευρώπης, όπου μπορείτε ακόμα να αισθανθείτε την αρχιτεκτονική επιρροή των Βενετών που κυβέρνησαν το Κότορ για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ανεβείτε τα σκαλοπάτια προς το φρούριο Σαν Τζιοβάνι για την πανοραμική θέα στην παλιά πόλη και τον κόλπο, ή ανεβείτε σε μια βάρκα και ταξιδέψτε ανάμεσα στις πράσινες ακτές και τα καταγάλανα νερά.
Sibiu, Ρουμανία
Το Sibiu έχει μια μεσαιωνική γοητεία που το κάνει να φαίνεται παγωμένο στο χρόνο, με μια πληθώρα γκαλερί τέχνης και ασυνήθιστων μουσείων, όπως το Μουσείο Κυνηγιού ή το Μουσείο Φαρμακείων. Οι πύργοι της πόλης είναι προσβάσιμοι για τους επισκέπτες που μπορούν να ανέβουν και να απολαύσουν την απρόσκοπτη θέα. Το Sibiu είναι η καλύτερη πολιτιστική στάση που μπορείτε να κάνετε στην Τρανσυλβανία της Ρουμανίας.
Εθνικό Πάρκο Tara, Σερβία
Το Εθνικό Πάρκο Tara είναι η τέλεια διαφυγή για όσους ψάχνουν να απολαύσουν την παρθένα φύση. Το κορυφαίο σημείο του πάρκου είναι το φαράγγι του ποταμού Drina, όπου το νερό κυλά ανάμεσα σε πανύψηλους βράχους και προσελκύει λάτρεις του rafting από όλο τον κόσμο. Το πάρκο φιλοξενεί επίσης δύο τεχνητές λίμνες ιδανικές για ιστιοπλοΐα ή καγιάκ αναψυχής.
Μόσταρ, Βοσνία και Ερζεγοβίνη
video by Cities in 4K
Το Μόσταρ είναι από τις πόλεις που οφείλουν τη φήμη τους σε μια όμορφη γέφυρα, το Stari Most (Παλιά γέφυρα). Αν και καταστράφηκε κατά τη διάρκεια του πολέμου της Βοσνίας τη δεκαετία του 1990, έχει αποκατασταθεί και εξακολουθεί να είναι το σύμβολο του Μόσταρ, που εκτείνεται στον ποταμό Neretva.
Bled, Σλοβενία
video by Bled Slovenia
Αν ψάχνετε για ένα παραμύθι από την πραγματική ζωή, κατευθυνθείτε προς τη λίμνη Bled στη Σλοβενία. Πάρτε μια παραδοσιακή pletna, μια τοπική γόνδολα, για να περάσετε στο μικρό νησί της λίμνης και στη συνέχεια να περπατήσετε τα 99 βήματα για να φτάσετε στην εκκλησία που κάθεται στην κορυφή της. Η πρωινή ομίχλη στη λίμνη είναι ένα από τα πιο διάσημα αξιοθέατα της Σλοβενίας. Η λίμνη έχει ζωή και αποτελεί τουριστικό αξιοθέατο 12 μήνες το χρόνο.
Ταξιδεύουμε στο πιο λαμπερό θέρετρο της Αυστρίας, εκεί όπου χτυπά η καρδιά των χειμερινών σπορ και της πολυτέλειας...
Το Kitzbuhel ξεπροβάλλει στο Τιρόλο, μαγεύοντας τον επισκέπτη με τα γραφικά σοκάκια, τα υπέροχα καταστήματα και την σικάτη ατμόσφαιρα.
Οι κορυφές των Άλπεων ορθώνονται πάνω από το μεσαιωνικό χωριό σε ύψος 2.363 μέτρων. Στο Kitzbuhel νιώθεις πραγματικά ότι βρίσκεσαι σε ένα σκηνικό βγαλμένο από τα παραμύθια. Τα πολύχρωμα σπίτια, τα high class καταστήματα, οι μπουτίκ επωνύμων οίκων μόδας και τα καφέ, συνδυάζονται αρμονικά. Το lifestyle είναι έντονο, όπως και οι οσμές από τις παραδοσιακές καντίνες που προσφέρουν γρήγορες και γευστικές απολαύσεις.
Πολύχρωμα σπίτια σκορπισμένα στη γραφική περιοχή
Οι μπουτίκ επωνύμων οίκων μόδας και τα καφέ, συνδυάζονται αρμονικά
Ζευγάρια πιασμένα χέρι χέρι, οικογένειες και παρέες, συνωστίζονται στους δρόμους του αλπικού χωριού. Φορώντας μπουφάν, σκουφιά και γάντια, προσπαθούν να προστατευτούν από τις παγωμένες ριπές αέρα. Άλλοι βαδίζουν αργά, κρατώντας στους ώμους τα πέδιλα του σκι. Αναζητούν ζεστό κρασί και κέικ με τζίντζερ, ροφήματα και ζεστό Gluhwein για να χαλαρώσουν.
Θέα που κόβει την ανάσα στα αυστριακά βουνά
Λίγες εκατοντάδες μέτρα πιο πάνω, τα χιόνια έχουν σκεπάσει το βουνό. Οι σκιέρ κινούνται με χάρη στις πίστες, τα παραδοσιακά σαλέ κατακλύζονται από όμορφες κυρίες, ντυμένες με την τελευταία λέξη της μόδας και οι άντρες φορώντας τις στολές και τις μπότες τους, ξαποσταίνουν στα ξύλινα τραπεζάκια, απολαμβάνοντας το λευκό τοπίο.
Οι σκιέρ κινούνται με χάρη στις πίστες
Η creme de la creme του σκι, έχει στη διάθεσή της 170 χιλιόμετρα πιστών για να καρβάρει στο φρέσκο χιόνι. Οι Αυστριακοί, μετρ του είδους, έχουν στρώσει με εκπληκτική δεξιοτεχνία τις διαδρομές, προσφέροντας πραγματικά χαλιά από λευκή πούδρα στους σκιέρ. Στο kitzbuhel βρισκεται φυσικά η Streif, η πιο διάσημη πίστα του κόσμου. Ελάχιστοι έχουν τις ικανότητες, το σθένος και την τόλμη για να την κατέβουν.
Περισσότερα ταξίδια του Λυσίανθου σε Γερμανία και Πορτογαλία
Η λίμνη παραδίπλα έχει παγώσει. Οι θερμοκρασίες κυμαίνονται αρκετά κάτω από το μηδέν. Τα λιφτ πηγαινοέρχονται, το Hahnenkamm έχει την τιμητική του. Όσοι έχουν το κουράγιο παίρνουν το κεντρικό εναέριο τελεφερίκ και πηγαίνουν στο γειτονικό Mittersill, συνεχίζοντας το σλάλομ σε υψηλού επιπέδου πίστες.
To Kitzbuhel προσελκύει κάθε σεζόν χιλιάδες επισκέπτες από κάθε γωνιά της γης. Παρόλα αυτά, ικανοποιεί τους πάντες, ανεξάρτητα τους τραπεζικούς τους λογαριασμούς. Εδώ, μπορείς να πιεις τον καφέ σου με περίπου 3,5 ευρώ, να γευματίσεις στα εστιατόρια χωρίς να αναγκαστείς να ξοδέψεις μία περιουσία και να διασκεδάσεις στα σικάτα μπαράκια. Φυσικά, δεν λείπουν τα εστιατόρια με τα αστέρια Michelin και τα πεντάστερα ξενοδοχεία.
Ο αγώνας αλπικού σκι Hahnenkamm Downhil είναι η μεγάλη ατραξιόν όχι μόνο του χωριού, αλλά και του Παγκοσμίου Κυπέλου. Εκείνο το τριήμερο επικρατεί το αδιαχώρητο, καθώς όλοι θέλουν να δουν τους κορυφαίους σκιές του κόσμου να πετούν με τα πέδιλά τους στην Streif.
Για τους μη μυημένους στο σκι, υπάρχουν πολλές επιλογές. Από πατινάζ στον πάγο, μέχρι test drive θηριωδών SUV στο Mercedes - Benz Kitzbuehel Sportpark, βόλτες με έλκηθρο ή άμαξα, κονσέρτα, σινεμά, καζίνο, νυχτερινή βόλτα με γόνδολα και χόκεϊ.
Tips
-Τα πλησιέστερα αεροδρόμια είναι του Μονάχου, του Ινσμπρουκ και του Σάλτσμπουργκ
-Αξίζει να νοικιάσετε αυτοκίνητο και να επισκεφθείτε τα γύρω χωριά
-Υπάρχουν τακτικά δρομολόγια λεωφορείων για τα γύρω χωριά και θέρετρα όπως το Mittershill και το Caprun
-Μείνετε λίγο έξω από το Kitzbuhel, όπου οι τιμές των ξενοδοχείων είναι αρκετά χαμηλότερες
-Αγοράστε κάρτες (ski pass) για αρκετές ημέρες για να γλυτώσετε χρήματα και χρόνο
Χάρτης Google από την περιοχή:
Βαθμολογία mygreekholiday: 9/10
Λισαβόνα, Πορτογαλία: Η αρχαιότερη πόλη της δυτικής Ευρώπης γοητεύει από την πρώτη επαφή, με τα όμορφα κτήρια, τα έντονα χρώματα, τα δεκάδες καφέ-μπαρ και τα εστιατόρια σε κάθε γωνιά να δίνουν την αίσθηση ότι τα πάντα είναι ζωντανά. Ο Λυσίανθος γοητεύεται...
Στη γειτονιά Amalfa ο χρόνος έχει σταματήσει. Σηκώνεις το κεφάλι και βλέπεις τα σχοινιά που τα ρούχα που στεγνώνουν πάνω από το κεφάλι σου, τις κυρίες να χαιρετούν η μία την άλλη από τα μπαλκονάκια και τους μπόμπιρες να τρέχουν πίσω από μία μπάλα κλοτσώντας δυνατά στις παραδοσιακές ξύλινες πόρτες.
Από το κάστρο του Αγίου Γεωργίου έχεις την καλύτερη θέα της πόλης. Αν έχεις το κουράγιο αξίζει να ανέβεις με τα ποδιά μέχρι την κορυφή. Ειδάλλως, υπάρχει η εναλλακτική του παραδοσιακού τραμ.
Στις εκβολές του ποταμού Τάγου το πλήθος κινείται συνεχώς. Η αύρα του Ατλαντικού σε αναζωογονεί. Στα πάρκα οι νέοι χαίρονται τον ήλιο, οι τουρίστες περπατούν πάνω κάτω στις πλατείες, γεύονται στις ταβέρνες τις τοπικές γεύσεις. Ο μπακαλιάρος έχει την τιμητική του, με τους ντόπιους να τον φτιάχνουν με δεκάδες τρόπους, ο ένας πιο νόστιμος από τον άλλο.
Στη Λισαβόνα ο Έλληνας νιώθει πιο οικεία από κάθε άλλη πόλη της Ευρώπης. Στο λιμάνι της Belem ή της Βηθλεέμ οι φωτογραφικές μηχανές γεμίζουν από τα κλικ. Από εκεί ξεκινούσαν οι εξερευνητές το μεγάλο τους ταξίδι στο άγνωστο του ωκεανού.
Αν ψάχνετε κάτι πιο σύγχρονο η συνοικία Baixa θα σας αποζημιώσει. Τα πλακόστρωτα σοκάκια στη συνοικία Mouraria δίνουν μια αίσθηση μελαγχολίας και οι πύργοι που υψώνονται απέναντι κλέβουν την παράσταση.
INFO: Αν αποφύγετε τα άκρως τουριστικά μέρη οι επιλογές για να γεμίσετε το στομάχι σας είναι πολλές και οικονομικές. Με λιγότερα από 20 ευρώ θα γευματίσετε με θαλασσινά, θα δοκιμάσετε πορτογαλικά tapas και petiscos. Όσο για τις γιγαντιαίες γαρίδες, είναι απόλαυση.
Διαβάστε για τις προηγούμενες περιπέτειες του Λυσίανθου σε Δρέσδη, Βερολίνο, Αμβούργο και Κασκαΐς
Λίγα χιλιόμετρα έξω από τη Λισαβόνα, στην ακτή Εστορίλ, βρίσκεται το Κασκαΐς, μία από τις πιο γνωστές παραλιακές περιοχές της Πορτογαλίας.
Αυτή την εποχή, η μικρή αυτή πόλη κατακλύζεται από σέρφερ που έρχονται από κάθε γωνιά της γης για να δαμάσουν τα κύματα.
Το Κασκαΐς φημίζεται για τις εκπληκτικές ξενοδοχειακές μονάδες, το πανέμορφο ιστορικό κέντρο του, τα εστιατόρια και τα ψάρια. Ο μπακαλιάρος και οι γλυκές αλχημείες έχουν την τιμητική τους.
Στο ακρωτήρι Κάµπο ντα Ρόκα ξεπροβάλλει ένας φάρος στην κορυφή του βράχου. Εδώ είναι το δυτικότερο άκρο της Ευρώπης. Χαζεύεις τον ωκεανό και νομίζεσαι ότι είσαι στην άκρη του κόσμου, ακούγοντας τα αφρισμένα κύματα να σκάνε πάνω στους βράχους…
Την πρωτόγνωρη αίσθηση ότι βρίσκεσαι στην άκρη του κόσµου, µε συντροφιά τους ήχους του ωκεανού, απαλύνουν τα γλυκά χρώµατα του ηλιοβασιλέµατος.
Οι δρόμοι τους είναι πραγματικά αξιοθαύμαστοι, όπως και τα γήπεδα γκολφ…
Πρόκειται για ένα πολυσύχναστο παραθεριστικό κέντρο….
Διαβάστε τις περιπέτειες του Λυσίανθου στο Αμβούργο, το Βερολίνο και τη Δρέσδη...
Ο Λυσίανθος βγήκε από το μικρό τζιπάκι της KIA που είχε νοικιάσει, στάθηκε στο παρκινγκ τεντώνοντας τα χέρια του και απόλαυσε τον δροσερό πρωινό αέρα. Πριν από 20 περίπου λεπτά είχε αφήσει πίσω του το Βερολίνο και τώρα βρίσκεται στο Potsdam, την πρωτεύουσα του γερμανικού κρατιδίου του Βρανδεμβούργου.
Αρχικά σκόπευε να πάρει τον αυτοκινητόδρομο με κατεύθυνση τη Δρέσδη, αλλά έκανε μία μικρή παράκαμψη. Δεν γνώριζε το παραμικρό για την πόλη, αλλά όπως αποδείχθηκε άξιζε και με το παραπάνω να την επισκεφθεί. Αυτό το μέρος, σε αντίθεση με το Βερολίνο προσφέρει πολιτισμό, έχει πλούσια ιστορική κληρονομιά, πανέμορφα πάρκα και ανάκτορα. Για κάποιο λόγο που δεν μπορούσε να αντιληφθεί, στα πεζοδρόμια έβλεπε συνεχώς μεγάλους σε ηλικία ανθρώπους, κυρίως Γερμανούς τουρίστες. Κοντοστάθηκε σε μία διασταύρωση, μαγεμένος από την αρχιτεκτονική των κτηρίων.
Στάθηκε να πιει ένα καφέ στα γρήγορα και να φάει ένα σνακ με αυγό. Χρειαζόταν δύναμη. Πλήρωσε περισσότερα από 10 ευρώ. Το περίμενε όμως. Στη Γερμανία οι τιμές είναι απαγορευτικές παντού.
Το κληροδότημα των Πρώσων βασιλιάδων τον άφησε άναυδο. Το Potsdam είναι ονειρικό. Τρεις μεγαλοπρεπείς πύλες, μία αψίδα θριάμβου, ένα καλοδιατηρημένο κάστρο και το παλάτι. Στάθηκε δίπλα σε δύο φοιτητές, κοιτάζοντας τον όγκο του ανακτόρου μπροστά του με τις υπόλευκες πέτρες να κάνουν αντίθεση με τον γαλάζιο ουρανό. Έμοιαζε εξωπραγματικό, λες και μόλις είχε χτιστεί. Υπενθύμισε στον εαυτό του ότι δεν βρισκόταν στην Ελλάδα, όπου τόσα και τόσα αριστοκρατικά οικήματα είναι ερειπωμένα.
Μπήκε πάλι στο κόκκινο Soul, έβαλε τη μηχανή μπροστά και μπήκε στην Autobahn. Έβαλε το ραδιόφωνο. Η φωνή του Morrison αντηχούσε σαν μελωδία στα αυτιά του. Πανύψηλα δέντρα, γέφυρες, ποτάμια και φύση. 160 χιλιόμετρα, δύο ώρες ανάμεσα στο πράσινο, με την άσφαλτο στη μέση. Τους παραδέχεται τους Γερμανούς. Ξέρουν να πουλάνε το προϊόν τους, όποιο και αν είναι αυτό, προσπαθώντας να θάψουν την ίδια στιγμή, βαθιά, το φρικιαστικό παρελθόν τους.
Είδε τη Δρέσδη, τα μνημεία του νεοκλασικισμού. Άκουσε την καμπάνα της Φράουενκιρχε να χτυπά. Έστριψε δεξιά, δίπλα στον Έλβα.
Πάρκαρε στο πρώτο ανοικτό χώρο στάθμευσης. Μία κοπέλα τον πλησίασε. Του έτεινε το χέρι και του έδωσε μία κάρτα. Την κοίταξε σαστισμένος. Πληρωμένη κάρτα πάρκινγκ για τρεις ώρες. Αξίας άνω των 20 ευρώ. Μία Γερμανίδα του πρόσφερε τη θέση της, χωρίς να ζητήσει οικονομικό αντάλλαγμα. Αντίθετα του έκανε τη χάρη να γλυτώσει χρήματα. Θαύμα σκέφτηκε. Την κοιτούσε απορημένος καθώς απομακρυνόταν. Δεν μπορεί έλεγε μέσα του. Δεν μπορεί.
Πλησίασε στο ιστορικό κέντρο. Ρούφηξε ως το μεδούλι τις εικόνες. Τις αποτύπωσε όλες στον αμφιβληστροειδή του. Αυτή η πόλη ισοπεδώθηκε το 1945. Ξαναβρήκε τη χαμένη της αίγλη πιο γρήγορα από όσο θα μπορούσαν και οι πιο αισιόδοξοι. Τον κυρίευσε ο ενθουσιασμός.
Έσιαξε το παντελόνι του γύρω από τη μέση, το λουλούδι στο πέτο και προχώρησε ευθεία. Ήταν μία ηλιόλουστη Κυριακή. Πλήθος κόσμου στις πλατείες. Από πάνω τους στέκονταν τεράστιοι γερανοί, σε μία επίδειξη οικονομικής ευημερίας.
Η περίοδος της αναγέννησης συνεχίζεται ακόμη στη Δρέσδη. Μία άσχημη μυρωδιά τον συνεπήρε. Άκουσε τα πέταλα των αλόγων που έσερναν τις άμαξες και πλησίαζαν. Καμάρωσε την μεγαλοπρέπεια των ζώων. Μπήκε στο στενό. Λίγα μέτρα μετά ξεδιπλωνόταν μπροστά του ένα μπαρόκ όνειρο. Προτίμησε να αποφύγει τις ορδές των τουριστών που έμπαιναν στο παλάτι.
Τον κέρδισε ένα κτήριο αντιγραφή της Ακρόπολης. Έγραφε με μεγάλα γράμματα café. Μία παρέα νεαρών κοριτσιών γελούσε δυνατά, απολάμβαναν το ρόφημα και τις ακτίνες του ήλιου. Τράβηξε την καρέκλα και κάθισε παραδίπλα. Ήθελε να νιώσει πως είναι να πίνεις καφέ σε ένα από τα σημαντικότερα και πιο διάσημα μνημεία του κόσμου, έστω και σε αντιγραφή. Διψούσε τρομερά. Έκανε λίγο υπομονή. Νερό θα έπαιρνε από mini market. Εκεί θα πλήρωνε το μπουκαλάκι 2,5 ευρώ και όχι 6 που ζητούσαν στο κατάστημα.
Πήδηξε τις γραμμές του τραμ και χάθηκε μέσα στο πλήθος στην απέναντι πλατεία. Ένα μικρό πανηγύρι μόλις είχε στηθεί. Μπύρες, λουκάνικα και ψωμιά. Πουθενά διαθέσιμο σκαμπό. Ο ήλιος είχε κάνει το θαύμα του. Άπαντες είχαν βγει να τον αποθεώσουν.
Χτύπησε τις φτέρνες του, έκλεισε τα μάτια του, νόμιζε ότι είχε δει εικόνα από φωτογραφία. Ένα κατεστραμμένο κτήριο στέκονταν μπροστά του, συναρπαστικό και συνταρακτικό μαζί, στα όρια ανάμεσα στην υποκριτική και την πραγματικότητα. Ήταν εκεί για να θυμίζει σε όλους τα φαντάσματα του παρελθόντος, τη φρενίτιδα αυτοκαταστροφής και φρίκης, τον ορχηστρικό επίλογο του Τρίτου Ράιχ.
Για μία στιγμή απόλαυσε την ησυχία, ακούγοντας μόνο τον ψίθυρο του ανέμου στο γρασίδι. Ένα ζευγαράκι, στις όχθες του Έλβα έβγαλε τα παπούτσια, σφιχταγκαλιάστηκε και αφέθηκε στον θεό Έρωτα. Ο Λυσίανθος νοστάλγησε τα νεανικά του χρόνια. Απομακρύνθηκε σαν το αεράκι. Δεν ήθελε να ενοχλήσει.
Στην κεντρική γέφυρα γίνονταν έργα. Πάτησε στο χώμα και βγήκε από την δυτική πλευρά του ποταμού. Κάθισε σε ένα παγκάκι να ξαποστάσει. Τα πόδια του είχαν βαρύνει. Περπατούσε για ώρες, χαμένος μέσα στη μαγευτική αυτή πόλη, τη μοναδική, ίσως πραγματικά ενδιαφέρουσα στη Γερμανία.
Πήρε τον δρόμο της επιστροφής. Είχε έρθει η ώρα να αποχωρήσει. Το αεροπλάνο της Aegean ήταν έτοιμο να απογειωθεί. Ανέμενε πως και πως την ώρα που θα κάθονταν και πάλι στη θέση του, πάντα στον διάδρομο του A320. Αυτή τη φορά για την πολυαγαπημένη του νότια Ιταλία. Το μεγάλο του πάθος.
ΥΓ. Ο Λυσίανθος αναζητά συνεχώς τη διαφορετικότητα. Γνωρίζει πόλεις, χωριά, συναναστρέφεται με ανθρώπους σε κάθε γωνιά της Ευρώπης, μυείται στην κουλτούρα της κάθε χώρας και τον τρόπο ζωής των κατοίκων. Τα ταξίδια τον γεμίζουν συναισθήματα, εικόνες, τον κάνουν να ονειρεύεται περισσότερο, να χαμογελά.
Σιωπά, ακούει, αφουγκράζεται και ζει με τον δικό του τρόπο.
Στο εξής, μοιράζεται τις εμπειρίες του με τους αναγνώστες του mygreekholiday...
Στείλτε το email σας πατώντας εδώ για τυχόν ερωτήσεις, προτάσεις και σχόλια που μπορεί να σας απαντήσει ο Λυσίανθος
Πρώτες πρωινές ώρες. Ο Λυσίανθος παρότι δεν του αρέσει να ξυπνά νωρίς, οδηγεί με κατεύθυνση προς το αεροδρόμιο της Αθήνας. Παρκάρει το όχημά του, σηκώνει προς την πλευρά του δεξιού ώμου την αγαπημένη του καφέ βαλίτσα και περπατά προς τον έλεγχο.
Η πτήση για Βερολίνο είναι έτοιμη για αναχώρηση. Βολεύεται στη θέση του, πάντα στον διάδρομο και κλείνει τα μάτια. Το Α320 της Aegean τροχοδρομεί στον διάδρομο, σηκώνεται απαλά στον αέρα, οι ρόδες μαζεύονται στην άτρακτο, παίρνει μία μικρή κλίση προς τον βορρά και ο πιλότος δίνει εντολές στις αεροσυνοδούς να λύσουν τις ζώνες τους.
Ο καιρός είναι χάρμα ιδέσθαι, η πτήση εξαιρετική και το πρωινό που σερβίρουν οι όμορφες κοπέλες με τις κομψές στολές σε χρώμα βαθύ μπλε, υπέροχο για τα δεδομένα αεροπορικής εταιρείας.
Πάρτε μία γεύση από το πρώτο ταξίδι του Λυσίανθου
Σε λιγότερο από τρεις ώρες, ο Λυσίανθος και οι υπόλοιποι συνεπιβάτες, κυρίως Γερμανοί τουρίστες, πατούν στο αεροδρόμιο του Τέγκελ. Αναρωτιέται πως και γιατί είναι διεθνές στην κατάσταση που βρίσκεται. Του θυμίζει περισσότερο αεροδρόμιο σε ελληνικό νησί που λειτουργεί μόνο από ανάγκη.
Κάνει λίγα βήματα προς την έξοδο και παίρνει μία βαθιά ανάσα. Ο δροσερός αέρας τον ξυπνά, αναζωογονεί τα κύτταρα του προσώπου του. Κουμπώνει το πανωφόρι του, ισιώνει το υπέροχο λουλούδι στο πέτο και παρατηρεί γύρω του.
Έχει επιλέξει να μείνει μακριά από κέντρο της πόλης, έξω από την πολυκοσμία. Το ξενοδοχείο του, είναι φθηνό για τα δεδομένα της γερμανικής πρωτεύουσας. 70 ευρώ η βραδιά, χωρίς όμως καμία βασική υπηρεσία. Μετανάστες από κάθε γωνιά της γης κινούνται γύρω του, πίνουν μπύρες από νωρίς, μιλούν δυνατά, φωνάζουν, γελάνε. Οι Τούρκοι έχουν την τιμητική τους στη συνοικία Neukölln.
Αποφασίζει να μπει στο μετρό. Ο πλησιέστερος σταθμός είναι ο Hermannstraße. Κατεβαίνει τις σκάλες, πληρώνει 2,80 ευρώ για ένα εισιτήριο αλλά μετά το χάος. Ο υπόγειος σιδηρόδρομος του Βερολίνου είναι δαιδαλώδης. Αναζητεί έναν χάρτη, κοιτά προσεκτικά τις σημάνσεις. Είναι μόνο στα Γερμανικά. Χασκογελά, αντιλαμβάνεται ότι είναι θέμα χρόνου να χαθεί.
Αφού έχει αλλάξει τρεις γραμμές και σπαταλήσει τουλάχιστον 60 λεπτά, επιτέλους ανασαίνει καθαρό αέρα. Τρώει κάτι πρόχειρο, κάτι σαν σάντουιτς με λουκάνικο. Μία παρέα νεαρών του κεντρίζει την προσοχή. Είναι μεσημέρι, κρατούν τεράστιες μπύρες στο χέρι και τις ρουφούν με απόλυτη ευχαρίστηση. Ακριβώς το ίδιο κάνουν κάποιοι κύριοι μεγαλύτεροι ηλικίας λίγα μέτρα πιο κάτω, τα ερωτευμένα ζευγαράκια. Όλοι βαστούν ένα μπουκάλι. Η εικόνα τον παραξενεύει. Ρωτά γιατί το κάνουν αυτό. Τους αρέσει απαντούν.
Ο ήλιος ξεπετάγεται και ύστερα χάνεται πίσω τα σύννεφα. Η σκιά του διαγράφεται στα μεγάλα πεζοδρόμια. Αφουγκράζεται τη βουή, τον κόσμο που πλημμυρίζει τις πλατείες. Το Βερολίνο είναι πραγματικά ένα πολιτιστικό καζάνι, ένα μέρος που δείχνει με κάθε τρόπο ότι προσπαθεί να ξεφύγει από το ζοφερό παρελθόν του. Το κομμάτι του τείχους δεν παρέμεινε τυχαία εκεί.
Νιώθει την ενέργεια, το κύμα δημιουργικότητας, τους έντονους ρυθμούς, τον underground χαρακτήρα. Σηκώνει τα μάτια και βλέπει μπροστά του το Checkpoint Charlie. Στη δεξιά πλευρά, μαγαζιά διαφημίζουν την πραμάτεια τους από την περίοδο του Ψυχρού πολέμου, μία ξεθωριασμένη κόκκινη σημαία της Ρωσίας κρέμεται στον εξωτερικό τοίχο. Αριστερά του, λαμπερά καταστήματα, καλογυαλισμένες τράπεζες. Η απόλυτη έννοια του σουρεαλισμού.
Λατρεύει τον καφέ, την γεύση του, τη μυρωδιά που αναδύεται όταν είναι ζεστός στο φλιτζάνι. Αναθεματίζει τους Γερμανούς. Μόνο μπύρα ξέρουν να πίνουν και να τρώνε wurst. Τους βγάζει το καπέλο γιατί ξέρουν πως να αναδεικνύονται, έστω και με τις ιδέες άλλων. Τα αγάλματα της Αθηνάς, του Ερμή και άλλων θεών στις γέφυρες, οι απομιμήσεις του Μιχαήλ Άγγελου και άλλων σπουδαίων καλλιτεχνών της αναγέννησης, δίνουν μία αισθητηριακή αντίληψη.
Το κέντρο της πόλης είναι προσεγμένο, εξάλλου όλα εξαρτώνται από το Mitte και τις αποφάσεις που λαμβάνονται στο Reichstag. Το νησί των μουσείων τον καλεί. Σε αυτό της Περγάμο, ο Λυσίανθος εκστασιάζεται. Η Πύλη της Αγοράς της Μιλήτου τον συνεπαίρνει. Η πύλη της Ιστάρ, τα έργα τέχνης από την αρχαϊκή, κλασική, ελληνιστική και ρωμαϊκή εποχή τον μελαγχολούν.
Κάθεται στο μαρμάρινο παγκάκι με ευγνωμοσύνη, γέρνει πίσω το κεφάλι, κλείνει τα μάτια και βγάζει έναν αναστεναγμό. Η ιστορία άλλων λαών, σπουδαίων ανθρώπων, μεγάλων πόλεων, εκτίθενται εδώ. Ρωτάει τον εαυτό του γιατί. Γίνεται αφελής και το γνωρίζει.
Προσπερνά την Πύλη του Βρανδεμβούργου και τα άλλα δημοφιλή αξιοθέατα. Του αρέσει περισσότερο το εναλλακτικό Kreuzberg, οι art γειτονιές βόρεια της Oranienburger Strasse.
Η γερμανική κουζίνα τον άφηνε πάντα αδιάφορο, πόσο μάλλον η βερολινέζικη. Τόσα χρήματα για ένα σνίτσελ σε μπυραρία δεν θα τα έδινε. Τουλάχιστον ο Λυσίανθος έχει ένα προτέρημα. Ξέρει από καλό φαγητό και το απολαμβάνει. Γνώριζε εκ των προτέρων ότι σε αυτή την πόλη αξίζουν μόνο οι έθνικ κουζίνες και έχει προετοιμαστεί κατάλληλα… κυρίως οικονομικά. Στο Βερολίνο όλα πληρώνονται ακριβά.
ΥΓ. Ο Λυσίανθος αναζητά συνεχώς τη διαφορετικότητα. Γνωρίζει πόλεις, χωριά, συναναστρέφεται με ανθρώπους σε κάθε γωνιά της Ευρώπης, μυείται στην κουλτούρα της κάθε χώρας και τον τρόπο ζωής των κατοίκων. Τα ταξίδια τον γεμίζουν συναισθήματα, εικόνες, τον κάνουν να ονειρεύεται περισσότερο, να χαμογελά.
Σιωπά, ακούει, αφουγκράζεται και ζει με τον δικό του τρόπο.
Στο εξής, θα μοιράζεται τις εμπειρίες του με τους αναγνώστες του mygreekholiday... Tα καλά τώρα αρχίζουν!
Ο ήλιος ξεπροβάλλει από την ανατολή. Ο Λυσίανθος, αγουροξυπνημένος προτάσσει την κάρτα επιβίβασης στον ελεγκτή, περνά στη φυσούνα και οδεύει ολοταχώς για τη θέση του. Προτιμά τον διάδρομο, ούτε ο ίδιος δεν ξέρει ακριβώς γιατί.
Πέφτει αμέσως στην αγκαλιά του Mορφέα και ξυπνά τη στιγμή που οι ρόδες του αεροσκάφους της Lufthansa πατούν με ορμή στο έδαφος. Βγαίνει από το Α321, αλλάζει terminal στο πρόσφατα ανακαινισμένο αεροδρόμιο του Μονάχου, ξαναμπαίνει σε άλλο αεροπλάνο, ζητά από τη Γερμανίδα αεροσυνοδό ένα χυμό και νερό για να βρέξει τα χείλη του και αναμένει την ώρα της απογείωσης. 60 λεπτά αργότερα είναι στο Αμβούργο.
Κουμπώνει μέχρι πάνω το πανωφόρι, ισιώνει το υπέροχο λουλούδι στο πέτο και περπατά προς το κέντρο της μυστηριώδους αυτής πόλης του γερμανικού βορρά. Η θερμοκρασία δείχνει 12 βαθμούς Κελσίου, ωστόσο, το ψυχρό αεράκι και η βροχή διαπερνούν τους μυς του κορμιού του, θαρρείς και βρίσκεται στην καρδιά του χειμώνα.
Ο μουντός καιρός είναι απόλυτος κυρίαρχος την περίοδο του φθινοπώρου. Οι 2.300 σιδερένιες γέφυρες, τα επιβλητικά κτήρια με το κόκκινο τούβλο και η σήμανση «block» σε κάθε σημείο, του δίνει την εντύπωση ότι κινείται σε γειτονιές άλλης εποχής. Το μπαρόκ στιλ τον συνεπαίρνει, οι αχνά φωτισμένες στοές ξυπνούν τις αισθήσεις του και ο ποταμός Έλβας τον καλεί να περπατήσει δίπλα του.
Αναζητεί καλό γερμανικό φαγητό. Ούτε λόγος να γίνεται. Η χώρα αυτή φημίζεται μόνο για τις μπύρες και τα λουκάνικα. Ένα διεθνές εστιατόριο είναι η καλύτερη επιλογή για να ξεγελάσει την πείνα του.
Αφού ρέμβασε στο λιμάνι, έριξε κλεφτές ματιές στα ζευγαράκια που αγκαλιασμένα απολάμβαναν τα καταπράσινα και αξιοζήλευτα πάρκα, κατευθύνθηκε προς το ποτάμι. Ένα υπαίθριο πανηγύρι με μπάντες που παίζουν μουσική όλων των ειδών, εκθαμβωτικές καντίνες και μικροπωλητές που διαφημίζουν την πραμάτεια τους, του κέντρισε την προσοχή. Η παγωμένη μπύρα και η ρέγγα τον αναζωογόνησε.
Όταν το σκοτάδι αγκάλιασε το Αμβούργο, οδηγήθηκε στο περίφημο Reeperbahn. Την περιοχή όπου πρωταγωνιστεί ο αγοραίος έρωτας, τα υπερμεγέθη καμπαρέ και τα φωτισμένα σαν χριστουγεννιάτικο δέντρο sex shop. Εδώ το αρχαιότερο επάγγελμα του κόσμου έχει την τιμητική του.
Ήταν περασμένα μεσάνυχτα. Ώρα να απολαύσει ένα τελευταίο ποτό στα ατμοσφαιρικά μπαρ. Οι σκέψεις του ήταν μακριά από μουσεία, όπερες, καθεδρικούς και αξιοθέατα. Αυτό που ήθελε να δει το είχε μπρος στα μάτια του. Αυτό το «οχυρό» του βορρά της Γερμανίας, είναι γοητευτικό, ποικιλόμορφο και απεχθάνεται τα ταμπού.
ΥΓ. Ο Λυσίανθος αναζητά συνεχώς τη διαφορετικότητα. Γνωρίζει πόλεις, χωριά, συναναστρέφεται με ανθρώπους σε κάθε γωνιά της Ευρώπης, μυείται στην κουλτούρα της κάθε χώρας και τον τρόπο ζωής των κατοίκων. Τα ταξίδια τον γεμίζουν συναισθήματα, εικόνες, τον κάνουν να ονειρεύεται περισσότερο, να χαμογελά.
Σιωπά, ακούει, αφουγκράζεται και ζει με τον δικό του τρόπο.
Στο εξής, θα μοιράζεται τις εμπειρίες του με τους αναγνώστες του mygreekholiday... Υπομονή τα καλά τώρα αρχίζουν!
Στείλτε το email σας πατώντας εδώ για τυχόν ερωτήσεις, προτάσεις και σχόλια που μπορεί να σας απαντήσει ο Λυσίανθος