Η οροφή στο beach bar του Costa Navarino έχει γίνει viral…

Aναγνωρίζεται ως ένα από τα πιο καλόγουστα παραδείγματα σύγχρονης αρχιτεκτονικής στη χώρα μας. Είναι το «Barbouni» του φημισμένου Costa Navarino Resort, στη Μεσσηνία της Πελοποννήσου.

Το beach bar εστιατόριο του πολυτελούς ξενοδοχείου έχει κερδίσει τις εντυπώσεις όχι μόνο για την ανάδειξη της ελληνικής γαστρονομίας, αλλά και για την πρωτότυπη οροφή του. Την ίδια ώρα η απλότητά του και η απροσδόκητα αποτελεσματική ενσωμάτωσή του στο τοπίο γοητεύει.

Η αρχιτεκτονική ομάδα K-STUDIO, μια από τις καλύτερες στην Ελλάδα, πήρε σοβαρά υπόψη της το τοπίο, τον εκτυφλωτικό καλοκαιρινό ήλιο και τα δυνατά μελτέμια.

Το αποτέλεσμα είναι μια γοητευτική ξύλινη κατασκευή, με λεπτομέρειες από ύφασμα και απροσδόκητες καμπύλες γραμμές που μοιάζει να συνδιαλέγεται με το περιβάλλον. Μάλιστα, διέπρεψε σε παγκόσμιους διαγωνισμούς αρχιτεκτονικής.

video by konstantinos karampatakis

Το όρος Ελμπρούς, την υψηλότερη κορυφή της Ευρώπης, κατάφεραν να πατήσουν δύο Έλληνες από τα Χανιά. 

Ο λόγος για τα μέλη του Ορειβατικού Συλλόγου Χανίων Εύη Γιακουμάκη και Σπύρο Τζεράνη – 73 ετών, που πριν από λίγες ημέρες βρέθηκαν να κοιτάνε τον κόσμο από τα 5.642 μέτρα!

Οι δυο τους βρέθηκαν στις 27 Ιουλίου στην οροσειρά του Καυκάσου στη νότια Ρωσία συμμετέχοντας σε μια 10μελή ελληνική αποστολή με αρχηγό τον πολύπειρο Παναγιώτη Κοτρωνάρο.

Στόχος τους να πατήσουν την υψηλότερη κορυφή της Ευρώπης και να γίνουν η πρώτη γυναίκα από τα Χανιά και ο μεγαλύτερος σε ηλικία ορειβάτης του Ο.Σ. Χανίων που θα το καταφέρουν.

Η ανάβαση στο επιβλητικό Ελμπρούς κράτησε μερικές ημέρες καθώς ανέβηκαν αρχικά στα 3.000 μ., στη συνέχεια στα 3.800 και μετά, αφού παρέμειναν υποχρεωτικά δυο βράδια προκειμένου να προσαρμοστούν στις συνθήκες που επικρατούν, ξεκίνησαν τα ξημερώματα της 2ας Αυγούστου για την κορυφή, στην οποία και έφτασαν επτά ώρες αργότερα.

«Ήταν μια πολύ δύσκολη ανάβαση. Μιλάμε για την 3η υψηλότερη κορυφή του κόσμου!», σημείωσε η Εύη περιγράφοντας την εμπειρία της. «Η περιοχή έχει πολύ κρύο και η ανάβαση ήταν πολύ αργή. Κάθε αναπνοή και βήμα. Από τα 5.300 μ. επίσης οι περισσότεροι είχαμε διάφορα συμπτώματα όπως ζαλάδες, ιλίγγους, αστάθεια στο βήμα, υπνηλία, σφίξιμο στο στήθος, δυσκολία στην αναπνοή κ.λπ. Το θετικό όμως ήταν ότι είχαμε καλό καιρό».

Οι ευνοϊκές καιρικές συνθήκες ήταν καθοριστικές για να πετύχει η αποστολή τον στόχο της καθώς οι ορειβάτες βρέθηκαν πάνω από τα σύννεφα χωρίς να αντιμετωπίσουν πολύ ισχυρούς ανέμους.

Αξίζει να σημειωθεί ότι από τα συνολικά 10 άτομα που αποτελούσαν την ελληνική αποστολή τελικά στην κορυφή κατάφεραν να φτάσουν τα 6. Μεταξύ αυτών η Εύη και ο 73χρονος Σπύρος Τζεράνης από τα Χανιά. «Το συναίσθημα όταν φτάσαμε πάνω ήταν καταπληκτικό. Κλαίγαμε όλοι και βέβαια ο κ. Σπύρος ήταν πάρα πολύ συγκινημένος. Ανέβαινε κι έκλαιγε ο άνθρωπος», σχολίασε η Εύη.

Πηγή: cretalive.gr, Χανιώτικα Νέα

«Στην Παναγία Μύκανη ή Παλιοπαναγιά της Βλαχάβας, που γιορτάζει τον Δεκαπενταύγουστο, στον εσπερινό και το πρωί, στη λειτουργία βγαίνει ένα νερό που είναι θαυματουργό».

«Μόλις σταματήσαμε να κάνουμε τη διάκληση, το φαγητό δηλαδή των εκκλησιών την ημέρα που πανηγυρίζουν, σταμάτησε και το άγιασμα. Μόλις επαναφέραμε το έθιμο, άρχισε πάλι να βγαίνει το αγιονέρι, λένε οι κάτοικοι».

Αυτά επισημαίνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο πρώην σχολικός σύμβουλος Γιώργος Παπαβασιλείου, ο οποίος από το 1980, ασχολείται συστηματικά με τη διάκληση, όπου πέρα από τις παιδικές του μνήμες, επισκέφτηκε πολλά χωριά, συνομίλησε με αρκετούς χωρικούς, συγκέντρωσε το απαραίτητο φωτογραφικό υλικό και έκανε χρήση της σχετικής βιβλιογραφίας, πραγματοποιώντας μια ενδιαφέρουσα έρευνα.

Αρκετά διαδεδομένο το συγκεκριμένο έθιμο, σύμφωνα με τον ίδιο, είναι στα χωριά ανατολικά του Κόζιακα και μέχρι τον Πετρόπορο, στα χωριά των Χασίων και στα χωριά δυτικά της Πύλης στον νομό Τρικάλων ιδιαίτερα τον Δεκαπενταύγουστο, όπως σημειώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.

Έθιμο από την Τουρκοκρατία

Οι άνθρωποι πιστεύουν, αναφέρει ότι το έθιμο έχει τις ρίζες στις Αγάπες, στα κοινά συσσίτια των πρώτων Χριστιανών. «Το 'χουμε από αμνημονεύτων χρόνων, από αρχαιοτάτων χρόνων, έθιμο παμπάλαιο, το 'χουμε από την Τουρκοκρατία, πάππο προς πάππο», είναι οι περισσότερες απαντήσεις, που πήρε μέσω σχετικού ερωτηματολογίου που ο ίδιος υπέβαλε.

Δεν εντόπισε πού και πότε πρωτοεμφανίστηκε το έθιμο στον νομό. Όμως, από τη σχετική έρευνα συμπεραίνει ότι ήταν διαδεδομένο στα παραπάνω χωριά.

Δεν έχει σημαντικές μαρτυρίες για τα Βλαχοχώρια και τα ανατολικά χωριά του νομού. Πέρα από τις μαρτυρίες των κατοίκων, χρησιμοποίησε ως κριτήριο την ύπαρξη παλαιών σκευών (καζάνια, μ(ι)σούρες).

Όπως αναφέρει ο Γιώργος Παπαβασιλείου, το έθιμο ικανοποιεί την ανάγκη των κατοίκων να επικοινωνήσουν, να γνωριστούν, να συμφωνήσουν, να χαρούν, να διασκεδάσουν, αφού η αγροτική και ποιμενική ζωή δεν έδινε πολλές ευκαιρίες για κάτι τέτοιο.

Η διάκληση κατόρθωσε να συγκεράσει την αρετή της φιλοξενίας με την ανάγκη της κοινωνικότητας. Στο πανηγύρι κατέφθαναν οι συγγενείς της γύρω περιοχής και από την παραμονή, για να ξενυχτήσουν τον άγιο, για να ανάψουν στη χάρη του ένα κερί, να κάνουν το τάμα τους, να αλλάξουν καμιά κουβέντα, να ξεπονέσουν το σόι τους, να φάνε λίγο κοψίδι, να κάνουν κάποιο προξενιό. Η φιλοξενία ήταν πάνω από κάθε προτεραιότητα. Είχε όμως ως αποτέλεσμα να κλείνει τους φιλοξενούντες στο σπίτι και να χάνουν τη μόνη ευκαιρία για ευρύτερη επικοινωνία και ψυχαγωγία, το πανηγύρι.

Η καθιέρωση της διάκλησης έλυσε το πρόβλημα και της φιλοξενίας και της επικοινωνίας, αφού όλοι ήταν προσκεκλημένοι και φιλοξενούμενοι του εορτάζοντος αγίου, διαπιστώνει ο ίδιος.

Η παράδοση συσχετίζει την αρχή του εθίμου με κάποιο σημαντικό γεγονός, με την ανέγερση του ναού, με κάποιο θαύμα. Έτσι, για να ευχαριστήσουν τον άγιο καθιέρωσαν τη διάκληση.

Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται διάδοση του εθίμου και προς τα γειτονικά χωριά και προς τους άλλους ναούς του ίδιου χωριού, διευκρινίζει ο κ. Παπαβασιλείου, προσθέτοντας πως χάνει όμως τον παλιό του τύπο και γίνεται μόνο ψυχαγωγική εκδήλωση, στην οποία κάποιες φορές συνδράμει και ο τοπικός πολιτιστικός σύλλογος ή ο δήμος.

Φωτό: kalabakacity.gr

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Η αγγελία για εργασία στη Σύρο με αποκλειστική απασχόληση τη φύλαξη και τη φροντίδα 55 γατιών έγινε viral και απασχόλησε μέχρι και τους Times…

Αυτό ήταν αρκετό ώστε το mail του καταφυγίου God's Little People Cat Rescue να γεμίζει αιτήσεις. 

Σύμφωνα με την Telegraph, περίπου 1.000 Βρετανοί υπέβαλαν αίτηση προκειμένου να φροντίζουν αυτοί τις γάτες, ενώ κάνουν διακοπές στο πανέμορφο νησί του Αιγαίου. Ανάμεσα στους αιτούντες υπάρχουν κτηνίατροι, γιατροί και πρόσφυγες.

Πέντε εθελοντές περιορίζουν τις 3.000 αιτήσεις, κυρίως Βρετανών και Αμερικανών, σε μια στοίβα με 50-100 αιτήσεις.

Στα mail υπάρχουν εκείνοι που δηλώνουν: «Πάντα ήθελα να ζήσω σε ένα ελληνικό νησί» και οι πιο σίγουροι που λένε:  «Είμαι ο άνθρωπός σας». Κάποιοι πάλι θέλουν να μάθουν κάτι περισσότερο και αναρωτιούνται: «Τι κρύβεται πίσω από αυτό;».

Ο άνθρωπος που θα πάρει τελικά τη θέση και θα φροντίζει τις γάτες θα λαμβάνει περίπου 600 ευρώ το μήνα και θα έχει όλα τα έξοδα διαμονής πληρωμένα. Μάλιστα, υπάρχουν μπόνους για όσους είναι κτηνίατροι, έχουν γνώση από ψυχολογία γατών ή διαχείριση αιλουροειδών.